Απάντηση στον λίβελο του Ανδριανόπουλου

Καιρό τώρα αντιστεκόμουν στον πειρασμό να απαντήσω στα (κατ'ευφημισμόν) (αν-)άρθρα του Ανδριανόπουλου. Ύστερα από το τελευταίο παραλήρημα φανατισμένου νεοφιλελευθερισμού όμως, κάμφθηκαν και οι τελευταίες αντιστάσεις μου. Στο παγκόσμιο καζίνο και μηχανή προπαγάνδας που έχουν στήσει ο Ανδριανόπουλος και οι όμοιοί του δεν χωράνε δισταγμοί.

Ερωτάται ο Ανδριανόπουλος, "Ποιος έπαιρνε με βάση ειδικά ψηφισμένους νόμους στις ΗΠΑ στεγαστικά δάνεια δίχως την ύπαρξη εγγυήσεων; Μήπως οι μεγαλοτραπεζίτες και οι βαθύπλουτοι βιομήχανοι;".

Είχα την εντύπωση πως ο Ανδριανόπουλος γνώριζε πως για την χορήγηση δανείων, είτε στεγαστικών, είτε καταναλωτικών, υπάρχουν ειδικοί ελεγκτικοί οργανισμοί οι οποίοι κρίνουν το ποιός δικαιούται δανείου και ποιός όχι(ιδιωτικές εταιρείες ασφαλώς κι αυτές οι οποίες στον φανταστικό κόσμο του Ανδριανόπουλου είτε δεν υφίστανται, είτε είναι υπεράνω χρημάτων κι επομένως φερέγγυες). Οι εταιρείες αυτές βαθμολογούσαν με ΑΑΑ δάνεια και δεξαμενές δανείων, τα οποία στην καλύτερη των περιπτώσεων θά'πρεπε να λάβουν τον χαρακτηρισμό των σκουπιδιών (junk). Ασφαλώς, μιας και ο μεσίτης, και η ελεγκτική εταιρεία και η τράπεζα έπαιρναν κομμάτι από την πίτα, ουδείς ενδιαφερόταν. Εξάλλου, ΄κατά την χορήγηση ενός στεγαστικού δανείου, ως εγγύηση ο δανειολήπτης προσφέρει το ίδιο του σπίτι. Μήπως ο Ανδριανόπουλος δεν αντιλαμβάνεται καν την σημασία της"υποθήκης"; Στην συναλλαγή μεταξύ δανειολήπτη και δανειοδότη, σε περίπτωση αδυναμίας πλήρωσης των όρων, ο πρώτος διακινδυνεύει την περιουσία του κι ο δεύτερος (εάν είναι τράπεζα) αέρα κοπανιστό ο οποίος μετετράπη σε χρήματα την στιγμή που ενεγράφει ως χρεωστικό ποσό στα λογιστικά βιβλία της τραπέζης. Διότι τα χρήματα που οι τράπεζες μας δανείζουν δεν υπάρχουν εξ'αρχής αλλά δημιουργούνται από το τίποτε κατά την σύναψη του δανείου.

Προφανώς και πάλι, η αξίες των οικημάτων, και επομένως το ύψος του δανείου και άρα και η αποζημίωση των τραπεζών σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου από την πλευρά του δανειολήπτη, δεν είχαν καθοριστεί από τους ίδιους τους αγοραστές αλλά από τις "αξιόπιστες" εταιρείες αξιολόγησης. Αυτό βεβαίως σε συνδυασμό με τον "αντικειμενικότατο" χαρακτηρισμό των δεξαμενών δανείων ως ΑΑΑ, γινόταν, με σκοπό την μεταπώλησή τους σε επενδυτές οι οποίοι εξαπατήθηκαν μιας και δεν γνώριζαν τι αγόραζαν. Ή μήπως ο Ανδριανόπουλος δεν γνωρίζει καν τι είναι CDO και CDS; Αυτοί οι επενδυτές δεν ήταν μόνο κεφαλαιούχοι πλουτοκράτες αλλά κυρίως συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά ταμεία. Δηλαδή ήταν τα δεδουλευμένα χρήματα του εργαζόμενου πολίτη με τα οποία οι χρηματιστές έπαιζαν και συνεχίζουν να παίζουν στο παγκόσμιο καζίνο χωρίς να δίνουν λογαρισμό σε κανέναν και χωρίς να διακινδυνεύουν οι ίδιοι τίποτε (πάντα με το αζημίωτο). Οι απώλειες στα ταμεία αυτά σε ολόκληρο τον κόσμο ανέρχονται στα τρισεκατομμύρια €. Τα χρήματα των εργαζομένων έγιναν καπνός αλλά ο Ανδριανόπουλος πιστεύει μέσα στην γενική τύφλωσή του, πως οι εφοπλιστές και οι μεγαλοβιομήχανοι δεν επωφελήθηκαν από αυτά. Ασχέτως εάν με τα κεφάλαια των ταμίων αύξαναν τα μετοχικά τους κεφάλαια οι εφοπλιστές και οι μεγαλοβιομήχανοι...δηλαδή με άλλα λόγια λάμβαναν άτοκα δάνεια (μέσω των χρηματιστών) με την "υπόσχεση" ότι ίσως, μπορεί, πιθανώς, να αυξηθεί η μετοχή των εταιριών τους.


Μιλάει ο Ανδριανόπουλος για το πως οι "έλληνες πολίτες" πλούτισαν με τα δανικά του κράτους. Μα αυτό ακριβώς δεν συμβαίνει αυτή την στιγμή και στις ΗΠΑ; Πως μερικές χιλιάδες λαμβάνουν μπόνους, μερίσματα και μισθούς εκατομμυρίων την στιγμή που εκατομμύρια πολιτών χάνουν τα σπίτια τους, τις δουλειές τους και τις ζωές τους; Η κατά 70% αύξηση των αστέγων το τελευταίο έτος προέρχεται από ανθρώπους που έφαγαν τα δανικά του κράτους; Τα τρισεκατομμύρια δολάρια που δανίζονται οι ΗΠΑ καταλήγουν στις τσέπες των αστέγων και των δεκάδων εκατομμυρίων ανασφάλιστων και ανέργων ή στις τσέπες των τραπεζιτών, των πολιτικών, των μεγαλοβιομηχάνων και των χρηματιστών;

Οι νεόπλουτοι "έλληνες πολίτες" που επικαλείται ο Ανδριανόπουλος αντιπροσωπεύουν τον μέσο πολίτη άραγε ή τον μέσο άνθρωπο με τον οποίο συνδιαλέγεται ο υπηρέτης του νεοφιλελευθερισμου; Διότι και στην Κίνα και στην Κολομβία και στην Ινδονησία αν πάει κανείς, θα δει χιλιάδες ανθρώπων να κυκλοφορούν με πολυτελή αυτοκίνητα και να τρώνε μέσα στην χλιδή και στις πολυτέλειες (με δανικά του κράτους πάντα τα οποία καλείται να ξεπληρώσει ο μέσος πολίτης των χωρών αυτών). Όμως θα δεί και δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια μέσα στην ανέχεια και την φτώχεια. Ο Ανδριανόπουλος και οι όμοιοί του με την συνήθη μυωπική τους ματιά βλέπουν την Ελλάδα γεμάτη πολίτες που πλούτισαν με δανικά (μιας και βρίσκονται και ζουν δίπλα τους) αλλά αγνοούν την ύπαρξη εκατομμυρίων πολιτών που αδυνατούν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, δεν βλέπουν τα εκατομμύρια των ανέργων ή των αστέγων, των εργαζόμενων που αν και απασχολούνται σε 2 δουλειές δεν μπορούν να προσφέρουν στις οικογένειές τους μια αξιοπρεπή διαβίωση. Ολους αυτούς οι Ανδριανόπουλοι δεν τούς βλέπουν....είναι μακρυά βλέπετε, εκτός του οπτικού τους πεδίου.

Δεν θα εισέλθω καν στο θέμα της πλύσης εγκεφάλου και του δια της προπαγάνδας επιβαλλόμενου καταναλωτικού και "του φαίνεσθαι" τρόπου ζωής. Αυτά πλέον είναι προφανή ακόμη και στα θύματά τους. Εκτός ίσως από τους έρποντες υπηρέτες της πλουτοκρατίας, τύπου Ανδριανόπουλου, όλοι οι άλλοι γνωρίζουν πως όπου αποτυγχάνει η επιβολή μέσω καταπίεσης έρχεται η σύγχρονη "ψυχαγωγία", η διαφήμιση και τα ΜΜ"Ε" για να οδηγήσουν τον πολίτη σε προκαθορισμένες επιλογές και τρόπους ζωής. Ψιλά γράμματα για τους δογματικούς, τυφλοπόντικες του καπιταλισμού.

Ποιά είναι άραγε η αιτία της τύφλωσής και της παρανοϊκής αυτής αντίληψης που έχουν οι άνθρωποι αυτοί για την πραγματικότητα; Πλήρης άγνοια και έλλειψη νοημοσύνης ή πλήρης δουλεία και αφοσίωση στην υπηρεσία της πλουτοκρατίας και των συμφερόντων; Εάν ισχύει το πρώτο, τότε εξηγείται με μεγάλη ευκολία η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο πλανήτης ολόκληρος μιας και κυβερνούμαστε από διαφόρων τύπων Ανδιανόπουλους. Στην περίπτωση που ισχύει το δεύτερο, αποτελεί δημόσιο κίνδυνο και πρέπει αυτός και οι όμοιοί του να καταλήξουν το γρηγορότερο δυνατόν στην φυλακή για τα οικονομικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που συνεχίζουν να διαπράττουν.

Όχι, δεν έχω αυταπάτες. Ξέρω πως για αρκετό καιρό ακόμη οι πολίτες θα συνεχίζουν να ανέχονται να κυβερνώνται από αυτού του είδους τους ανθρώπους. Και αυτή είναι η βασική κατηγορία που προσάπτω στον "μέσο πολίτη", ο οποίος με την (φρούδα) ελπίδα του πλουτισμού λειτουργεί ως στυλοβάτης των πλέον διεφθαρμένων και φανατισμένων ανθρωποειδών που περπατούν πάνω σ'αυτόν τον πλανήτη.


Συγχωρέστε μου την παράληψη της προσφώνησης "κύριος" για τον Ανδριανόπουλο, αλλά ακόμη κι όταν γράφω μού είναι εξαιρετικώς δύσκολο το να υποκρίνομαι μιας και η λέξη κύριος προϋποθέτει και την ύπαρξη κύρους, κι από αυτό υπάρχει πλήρης έλλειψη όταν ο φανατισμός συνδυάζεται με τον δογματισμό και την ιδιοτέλεια.