Ομπάμα, Μπούς και Γκουαντάναμο....ίδιες πολιτικές

Με το πέρασμα των πρώτων εβδομάδων αρχίζουν να καταγράφονται πιο ξεκάθαρα και οι πραγματικές επιλογές της νέας προεδρίας στις ΗΠΑ. Κατά πόσο πρόκειται για ουσιαστικό επαναπροσανατολισμό απέναντι στην πολιτική Μπους, ή για προσαρμογές σκοπιμότητας στα πλαίσια νέων τακτικών επιλογών, δείχνουν τα μέτρα που αποφασίστηκαν πρόσφατα σχετικά με την νομοθεσία και την πρακτική των κολαστηρίων τύπου Γκουαντάναμο.

Γράφει σε άρθρο της Χριστίνας Πάντζου η χθεσινή (Κυριακάτικη) Ελευθεροτυπία με τίτλο «Όχι στο Γκουαντάναμο, ναι σε όλα τ’ άλλα»:

«Το Γκουαντάναμο κλείνει, τα έκτακτα στρατοδικεία καταργούνται, τα βασανιστήρια απαγορεύονται και όλοι οι κρατούμενοι δικαιούνται νομικής εκπροσώπησης και δικαστικών προσφυγών. Τριάντα μέρες όμως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του νέου προέδρου, δυο αποφάσεις αμφισβητούν αυτή τη ρήξη.

*Πρώτα ήρθε η αποκάλυψη των «Λος Άντζελες Τάιμς» ότι διατηρεί το δικαίωμα της CIA να κάνει μεταγωγές, δηλαδή παράνομες απαγωγές και μεταφορές των συλληφθέντων σε σύμμαχες χώρες για να ανακρίνονται και να κρατούνται σε μυστικά κέντρα επ’ αόριστον.

*Έπειτα, το υπουργείο Δικαιοσύνης αποφάνθηκε ότι οι κρατούμενοι στην αμερικανική βάση του Μπαγκράμ, στο βόρειο Αφγανιστάν, δεν έχουν δικαίωμα προσφυγής στην αμερικανική Δικαιοσύνη ώστε να διερευνηθούν τα εναντίον τους στοιχεία και είτε να δικαστούν είτε να απελευθερωθούν.

Η απόφαση υιοθετεί πλήρως την πολιτική Μπους, που υποστήριζε ότι οι «μαχητές του εχθρού» δεν καλύπτονται από τα ομοσπονδιακά δικαστήρια γιατί είναι ξένοι που συνελήφθησαν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό. Ωστόσο, το Ανώτατο Δικαστήριο, το 2004 και το 2006, απέρριψε αυτή τη θέση, αποφαινόμενο ότι η βάση στο Γκουαντάναμο αποτελεί αμερικανικό έδαφος και, συνεπώς, οι κρατούμενοι δικαιούνται των νομικών εγγυήσεων που προβλέπονται στις ΗΠΑ».

Φιλάρεσκα ο Μπάρακ Ομπάμα έκανε απανωτές αναφορές στον Αβραάμ Λίνκολν, για να εκμεταλλευτεί την εκτίμηση που τρέφει η κοινή γνώμη στην προσφορά του. Φαίνεται όμως ότι ξεχνά την βασική ρήση του: «Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό».

Ή για να το πούμε με τον απλό Ελληνικό τρόπο: «Τι έχεις Γιάννη μ΄; Τι είχα πάντα!»