Η σιωπή του Ομπάμα για την Γάζα

Η εκκωφαντική σιωπή του Μπαράκ Ομπάμα όσον αφορά την σφαγή αμάχων που συντελείται από το Ισραήλ στην Λωρίδα της Γάζας ίσως βοηθήσει κάποιους να αρχίσουν να ξεπερνάνε τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες που τούς έχουν δημιουργήσει εδώ και πολλούς μήνες τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης (ή ΜΜΕ).

Τον περασμένο Αύγουστο, ο νεοεκλεγής πρόεδρος των ΗΠΑ θεώρησε υποχρέωσή του το να σχολιάσει επισήμως την κατάσταση στην διεθνή οικονομία πρωτού καν εκλεγεί πρόεδρος. Τον περασμένο Νοέμβριο πίστεψε πως ήταν επιβεβλημένο να εκδόσει διάγγελμα για τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Μουμπάι . Επέρσυ τον Φεβρουάριο, πριν ακόμη πάρει το χρισμα του υποψηφίου του Δημοκρατικού κόμματος, θεώρησε επίσης πως ήταν υποχρέωσή του το να στείλει τηλεοπτικό μήνυμα και εν συνεχεία να επισκεφθεί τους κατοίκους της πόλης Σντερότ στο Ισραήλ για να εκφράσει την αλληλεγγύη του καθώς η εν λόγω πόλη έχει δεχθεί δεκάδες ρουκέτες Κασσάμ από την Χαμάς, οι οποίες τα τελευταία 8 χρόνια έχουν προκαλέσει τον θάνατο 6 αμάχων.

Σήμερα δεν αισθάνεται καν την ανάγκη να προτρέψει τις αντιμαχόμενες πλευρές να επανέλθει στο τραπέζι των συνομιλιών, ή έστω να καταδικάσει την βία "απ'όπου κι αν προέρχεται". Διότι το να βγεί ανοικτά και να καταδικάσει τα εγκλήματα και τους εγκληματίες δεν το αναμένουμε πλέον ούτε από τους Έλληνες κυβερνώντες. Όποιοι από εμάς κατάφεραν να μην τυφλωθούν παντελώς από το πρωτοφανές κύμα φρενίτιδας και προπαγάνδας που εξαπέλησαν τα ανα τον κόσμο ΜΜΕ δεν εκπλήσονται καθόλου από την (μη) αντίδραση του νεοεκλεγέντα προέδρου των ΗΠΑ. Ελπίζω οι υπόλοιποι να ξεκινήσουν να αναρωτιούνται για ποιόν λόγο ο Ομπάμα είχε σχεδόν ανακυρηχθεί πρόεδρος των ΗΠΑ από τα ΜΜΕ, πριν καν ο λαός της χώρας αυτής αποφανθεί με την ψήφο του.

Στις 10-11, όταν ο πλανήτης ολόκληρος ακόμη παραληρούσε και έπασχε από οξεία Ομπαματίτιδα έγραφα:

"Θά'πρεπε να έχουμε πλέον μάθει πως έναν άνθρωπο και δη έναν πολιτικό άνθρωπο θά'πρεπε να τον κρίνουμε από τις πράξεις του και την πορεία του κι όχι από τις υποσχέσεις, τις ομιλίες, το χάρισμα ή τα συνθήματά του. Εκτός βεβαίως εάν αντί δημοκρατικών καθεστώτων προτιμούμε κυβερνήσεις που θα απαρτίζονται από τους πλέον ικανούς λαοπλάνους και τους πλέον γοητευτικούς δημαγωγούς. Κυβερνήσεις που θα μας κάνουν απλώς να αισθανόμαστε πιο περίφανοι, πιο άνετα και πιο ανεκτικοί προς τα εγκλήματα που διαπράττουν.

Ύστερα από την παγκόσμια υστερία για τον έχρωμο νεοεκλεγέντα πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, ήρθε η ώρα των πράξεων. Η πρώτη πολιτική πράξη στην οποία προέβη ο λαοφιλής Ομπάμα ήταν ο διορισμός του προσωπάρχη του Λευκού Οίκου. Μια θέση η οποία κατά τους πολιτικούς αναλυτές ισοδυναμεί με αυτή του πρωθυπουργού σε ένα κοινοβουλευτικό σύστημα, όσον αφορά στο επίπεδο εξουσίας που κατέχει.

Ο προοδευτικός, υπερασπιστής των αδυνάμων και φορέας αλλαγής Μπαράκ Ομπάμα, επέλεξε τον διαβόητο Ραμ Εμάνουελ για την σημαντική αυτή θέση. Ποιός είναι όμως ο άνδρας στον οποίο ο Μπαράκ Ομπάμα εμπιστεύτηκε έναν τέτοιο θώκο;

Ο Ράμ Εμάνουελ έχει πάρει το όνομά του από έναν σιωνιστή τρομοκράτη* της παραστρατιωτικής/τρομοκράτικής οργάνωσης Λέχι που σκοτώθηκε σε μια μάχη την δεκαετία του 1940. Προφανώς δεν μπορεί κανείς να μεμφθεί κάποιον για τις ρίζες του ονόματός του, όμως φαίνεται πως ο Ράμ Εμάνουελ έβαλε από μικρός σκοπό να δικαιώσει τους γονείς του για το όνομα που επέλεξαν γι'αυτόν.

Το 1991 στην αρκετά ώριμη ηλικία των 32 ετών, κατατάχθηκε ως εθελοντής στον Ισραηλινό στρατό, υπηρετώντας στον νότιο κατεχόμενο Λίβανο.

Το 2002 εξέφρασε την απόλυτη υποστήριξή του προς τον πρόεδρο Μπους για τον σχεδιαζόμενο πόλεμο στο Ιράκ, σημειώνοντας όμως πως ο πρόεδρος Μπους πρέπει να διατυπώσει με περισσότερη ευκρίνεια τα δίκαια επιχειρήματά του στον αμερικανικό λαό.

Ο Ραμ Εμάνουελ δηλώνει ανοικτά σιωνιστής και ψέγει τους Παλαιστινίους για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει εκφράζοντας ασφαλώς την δίχως όρους υποστήριξη του στο Ισραήλ καλύπτοντας πλήρως τα φυλετικά εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας που διαπράττει το κράτος αυτό.

Ασφαλώς ως λογικό επακόλουθο ο Εμάνουελ είναι από τα ισχυρότερα μέλη του εβραϊκού λόμπυ στην Ουάσινγκτον. Και τι καλύτερο για έναν λομπίστα από το αντί να προσπαθήσει να ασκήσει επιρροή, να κατέχει ο ίδιος την εξουσία.

Δεν χρειάζεται καν να επεκταθούμε στα οικονομικά σκάνδαλα πολιτικών χορηγιών στα οποία έχει εμπλακεί ή στις πανηγυρικές δηλώσεις σιωνιστικών οργανισμών και την ανακουφιση την οποία εξέφρασαν για τον διορισμό του Ραμ Εμάνουελ σε αυτή την θέση. Ενδεικτικώς και μόνον, όπως δήλωσε ο μεγαλύτερος εβραϊκός οργανισμός των ΗΠΑ (το Εθνικό Εβραϊκό Δημοκρατικό Συμβούλιο) "Ο διορισμός του Ραμ Εμάνουελ διαψεύδει τους φόβους κάποιων ότι ο Ομπάμα θα επέλεγε ή θα άκουγε τις συμβουλές λάθος προσώπων, όσον αφορά τις Ισραελοαμερικανικές σχέσεις".

Ο Μπαράκ Ομπάμα ασφαλώς ήξερε ακριβώς τι έκανε και ποιόν διόριζε ως προσωπάρχη. Εκτός κι εάν σχεδιάζει να διορίσει τον Μαρουάν Μπαργκούτι (τον παλαιστίνιο ηγέτη ο οποίος βρίσκεται κρατούμενος στις φυλακές του Ισραήλ καταδικασμένος τετράκις ισόβια) ως υπουργό εξωτερικών, προφανώς δεν σκοπεύει όχι μόνο να αλλάξει θέση στο παλαιστινιακό αλλά φαίνεται να σκληραίνει την στάση του κατά των παλαιστινίων υιοθετώντας μια αναφανδόν υπέρ του κατακτητή και του καταπιεστή στάση. Υπέρ δηλαδή του κράτους του Ισραήλ που έχει καταπατήσει και παραβιάσει κάθε διεθνή νόμο και κανόνα που έχει ποτέ γραφτεί.

Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Τι σημασία έχουν οι πολιτικές αυτές καθ'εαυτές; Τι σημασία έχει ποιά θα είναι η πραγματική πολιτική που θα ακολουθήσει ο Μπαράκ Ομπάμα στο παλαιστινιακο, ένα σύγχρονο απαρτχάιντ που εκτυλίσεται με την πλήρη ανοχή και υποστήριξη των ΗΠΑ, του Καναδά και των περισσοτέρων δυτικών κρατών; Μας αρκούν οι ονειρόξεις που μας πουλάνε χονδρικής βλέποντας εκατομμύρια κόσμου να παραληρούν στο άκουσμα των αοριστολογιών και των εμπνευσμένων συνθημάτων των ομιλιών του Μπαράκ Ομπάμα. Συνθήματα και ομιλίες οι οποίες, αν και μεγάλο μέρος δανίζεται από άλλους μεγάλους δημοφιλείς δημαγωγούς του παρελθόντος, συνεχίζουν ακόμη να προκαλούν συγκίνηση και αυταπάτες στα παθητικά (αλλά όχι πλέον απαθή) πλύθη. Η ουσία και η πραγματική πολιτική λίγο ενδιαφέρει. Εξάλλου η εικονική πολιτική όπως άλλωστε και η εικονική οικονομία η οποία εν τέλει οδηγήθηκε στην χρεοκοπεία, είναι πολύ πιο ελκυστική και εύπεπτη. Δεν χρειάζεται να αναρωτηθουμε, να ενημερωθούμε, να κρίνουμε και να πράξουμε οι ίδιοι βασισμένοι στις αρχές μας και στις απόψεις μας. Μας αρκεί να γεμίζουμε ελπίδα και να κολυμπάμε σε πελάγη αυταπατών για αλλαγές και νέα ξεκινήματα. Μας αρκεί να παραδίδουμε κάθε όνειρό μας στα χέρια κάποιου που "φαίνεται καλός", "ακούγεται ευχάριστα" και εξάλλου "είναι και έγχρωμος". Κι ας μας οδηγεί κι αυτός στους ίδιους καταστροφικούς δρόμους του πολέμου, της φυλετικής καταπίεσης, της εξαθλίωσης για τους πολλούς ώστενα εξασφαλιστεί η ευμάρεια για τουςλίγους και του νεοφιλελευθερισμού της ασυδωσίας της αγοράς.....αρκεί να μην το κάνει τόσο φανερά, όσο το έκανε ο Τζώρτζ Μπούς και η κουστοδία του και μας χαλάσει την παθητική γαλήνη στην οποία έχουμε περιέλθει."


Προφανώς το παραπάνω κείμενο δεν δημοσιεύτηκε ποτέ, μιας και τότε υπήρχε χώρος για οποιαδήποτε κριτική στον νέο υπηρέτη των ιδίων συμφερόντων που δημιούργησαν την σημερινή παγκόσμια πολιτική, κοινωνική και οικονομική κρίση. Όταν πλέον συνειδητοποιήσουμε ποιός είναι ο Μπαράκ Ομπάμα καλά θα κάνουμε να μην απογοητευτούμε. Απλώς θα πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε πως η όποια αλλαγή δεν θα έρθει από κανέναν Μεσσία, και δη από Μεσσία επιβαλόμενο και διαφημιζόμενο. Η όποια αλλαγή θα έρθει πρώτα μέσα μας. Στον τρόπο που ζούμε, που σκεφτόμαστε, στις επιλογές που κάνουμε κάθε στιγμή της ζωής μας.